Anti Pinoku / Anti Pinoccio

Nëse një natë dimri, një lexues
“Unë pres që lexuesit të lexojnë në librat e mi diçka që unë nuk e di, por mund ta pres vetëm nga ata që presin të lexojne
diçka që nuk e dine”.
(Silas Flannery, alter ego di Italo Calvino)
Pse shkruan dikush? Duke dashur të ndjekim gjykimin e Italo Calvinos, do të thonim se ‘të shkruash do të thotë të fshehësh dicka, për ta zbuluar më pas’. Kështu pra. një shkrimtar fshihka? Po, por në ndryshim nga qeni i Lizës, që i fshinte hapat e tij me bisht, shkrimtari të ndih mon ta gjesh fshehkën, pasi ai është dhe lexuesi i parë i vetes dhe prandaj, teksa fsheh si shkrimtar, zbulon si lexues.
Ernesto Spinelli fsheh shumë mirë. Aq mirë, sa ia del të mbyllë një inxhinier në një sirtar tavoline. E bën këtë në tregimin e tij të shkurtër “Djali valixhe”, ku rrëfen për një të diplomuar me rezultate të shkëlqyera, i cili, me entuz jazëm, prezantohet në intervistën e tij të parë të punës, krenar dhe njëkohësisht i emocionuar për të vënë në praktikë studimin e shumë viteve. A punësohet? Sigur isht. Mos po vini vallë në diskutim shpërblimin triumfues të dijes, në ditët tona?
Se una notte d’inverno un lettore
“Dai lettori m’aspetto che leggano nei miel libri qualcosa che io non sapevo, ma posso aspettarmelo solo da quelli che s’aspettano di leggere qualcosa che non sapevano loro.” (Silas Flannery, alter ego di Italo Calvino)
Perché uno scrive? Volendo unirci al giudizio di Italo Calvino, diremmo che scrivere è sempre nascondere qualcosa in modo che venga poi scoperto”. Dunque uno scrittore nasconde? Si, ma diversamente dal cane di Alice che con la coda cancella i suoi passi, lo scrittore ti aiuta a scovare il nascondiglio, perché lui è anche il primo lettore di se stesso, e quindi, mentre nasconde come scrittore, scopre come primo lettore.
Ernesto Spinelli nasconde molto bene. Talmente bene che riesce a chiudere un neoingegnere in un cassetto della scrivania. Lo fa, questo, nel suo racconto II ragazzo valigia, nel quale ci narra di un laureato a pieni voti che con tanto entusiasmo si presenta al suo primo collo quio di lavoro, fiero e al contempo fremente di far valere ciò che ha studiato. E viene assunto? Certamente. Per ché, non vorrete mica dubitare del trionfo appagante del sapere oggigiorno?